Podatek od przerzuconych dochodów

Podatek od przerzuconych dochodów to zobowiązanie podatkowe właściwe dla podatników podatku CIT i funkcjonuje od 1 stycznia 2022.

Mechanizm rozpoznawania i opodatkowania przerzuconych dochodów reguluje art. 24aa ustawy o CIT, który zawiera katalog kosztów podlegających podatkowi od przerzuconych dochodów.

Z treści art. 24aa ust. 2 ustawy o CIT wynika, że za przerzucone dochody uznaje się:

• Zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym koszty poniesione przez podatnika na rzecz niemającego siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podmiotu powiązanego. Podstawę opodatkowania stanowi suma przerzuconych dochodów w roku podatkowym.

Cel

• przeciwdziałanie unikaniu opodatkowania przez transferowanie dochodów do jurysdykcji o niższej lub znikomej stawce podatku dochodowego,
• preferencyjne opodatkowanie będzie spełnione pod warunkiem, że regulacje podatkowe obowiązujące w państwie siedziby, zarządu, rejestracji lub miejsca położenia podmiotu powiązanego przewidują, iż dochody uzyskane przez podmiot powiązany od polskiego podatnika z jednego z tytułów wymienionych w art. 24aa ust. 3 ustawy o CIT są opodatkowane według stawki podatku dochodowego niższej niż 14,25% lub podlegają zwolnieniu, lub wyłączeniu z opodatkowania tym podatkiem.

Założenia:

• podatek z tytułu przerzuconych dochodów wynosi 19% podstawy opodatkowania,
• przerzuconych dochodów nie łączy się z innymi dochodami (przychodami) podatnika,
• podatnicy podatku od przerzuconych dochodów są obowiązani obliczać ten podatek za rok podatkowy w zeznaniu CIT-8 i wpłacać go na rachunek urzędu skarbowego w terminie złożenia tego zeznania,
• szczegółową kalkulację podatku deklaruje się w Informacji o wysokości przerzuconych dochodów – CIT/PD, stanowiącej załącznik do zeznania CIT-8,
• podatku od dochodów przerzuconych nie stosuje się do kosztów polskiego podatnika, które zostały poniesione na rzecz podmiotu z siedzibą w Unii Europejskiej albo na terenie Europejskiego Obszaru Gospodarczego, który w tym państwie prowadzi tzw. istotną rzeczywistą działalność gospodarczą

Podstawa opodatkowania

Podstawą opodatkowania są wyłącznie koszty podatkowe określone w zamkniętym katalogu wyrażonym w art. 24aa ust. 3 ustawy o CIT.

Do kosztów podatkowych, które stanowią podstawę opodatkowania podatkiem od przerzuconych dochodów, zalicza się koszty:

• usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz usług o podobnym charakterze,
• wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości typu know-how, licencje, prawa autorskie, wzory przemysłowe,
• przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze,
• finansowania dłużnego związane z uzyskaniem środków finansowych i korzystaniem z tych środków, w szczególności odsetki, opłaty, prowizje, premie, część odsetkową raty leasingowej, kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań oraz koszty, zabezpieczenia zobowiązań, w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych,
• opłat i wynagrodzeń za przeniesienie funkcji, aktywów lub ryzyk.

Konieczność zapłaty podatku od przerzuconych dochodów zależy od spełnienia kilku warunków

Analiza warunków opiera się na ustaleniu:

• efektywnej stawki podatkowej w kraju odbiorcy,
• jaka część przychodów zagranicznego odbiorcy płatności pochodzi z płatności z Polski,
• jaką część otrzymanych płatności podmiot ten przekazuje dalej i w jakiej formie,
• czy je wypłaca, czy stanowią jego koszty uzyskania przychodu albo, czy otrzymane z Polski płatności powiększają zysk do dystrybucji w formie np. dywidendy,
• czy kwalifikowane koszty, które podlegają podatkowi od przerzuconych dochodów, ponoszone przez polskiego podatnika, stanowią co najmniej 3% ogółu kosztów podatkowych tego podatnika.